...

اینکه من این هفته کاری برای انجام دادن نداشتم و همش کلافه بودم و عذاب وجدان داشتم و روزگار جهنمی داشتم نشون دهنده این نیست که من مسئولیت پذیرم و فلان. نشون دهنده اینه که مریضم. مریضم چون از این که کارمو زود انجام دادم خوشحال نیستم. مریضم چون حالا باید خوشحال باشم و احساس زرنگ بودن بم دست بده و کلی فعالیت مفید دیگه بکنم ولی نمیکنم. مریضم چون منتظرم یه کاری بهم بدن انجام بدم. مریضم چون از بیل نزدن کلافه میشم! 

...

نشستم دارم پادکست گوش میدم چون کاری نیست انجام بدم!!! 

اینو مدیرم بشنوه می‌کُشه همه‌مون رو.

...

...

نبسته‌ام به کس دل

نبسته کس به من دل

چو تخته پاره بر موج 

رها رها رها من :))

...

من عمیقاً برای تجربه‌ای که شنبه داشتم خوشحالم.

عمیقاً خوشحالم که جلوی خودم رو نگرفتم.

حالا که می‌بینم فرصتی کوتاه بوده و من به جای از دست دادنش، ازش استفاده کردم عمیقاً خوشحالم.

عمیقاً خوشحالم که به خودم این حق رو دادم که احساس تعلق داشتن رو تجربه کنم. 

عمیقاً خوشحالم که بعدش ترس به دلم راه ندادم یا اگر ترسی اومد منطقی نگاه کردم و به خودم اجازه دادم که بمونم و جا نزدم. 

عمیقاً خوشحالم که چیزی رو تجربه کردم که اگر فرصتش چند هفته قبل برام ایجاد میشد ممکن بود ردش کنم! (یعنی به احتمال زیاد ردش می‌کردم)

خوشحالم که خودم رو، حِسّم رو و خواسته‌ی دلم رو در اون لحظه دیدم و بهش پاسخ دادم.

شما نمی‌دونید ماجرای شنبه چی بود. ماجرای بزرگی نبود. تبعات بزرگی هم نخواهد داشت. ولی برای من هرچقدر هم کوچک، ارزشمند بود. بی‌نهایت ارزشمند.

...

The thing about Jellyfish by Ali Benjamin

معرفی کتاب رو جایی خوندم. خوشم اومد. سرچ کردم ای-بوک نداشت. رمان نوجوان بود. +۱۲. امروز توی گذرم از یه کتابفروشی خریدمش. و الان تموم شد. 

بی‌نهایت دوستش داشتم. داستان سوزی دختری ۱۲ ساله‌اس که دوستش فوت می‌کنه و سوزی تصمیم می‌گیره حرف نزنه.

رمان نوجوانه ولی به نظر من خیلی خوب بود و عملا +۱۲ تا ۱۰۰ سال می‌تونن بخونن و لذت ببرن. البته اگه قلبشون سوراخ نشه!

بیشتر که فکر می‌کنم، یه جای دیگه معرفی کتاب رو دیده بودم! 

از اینجا به بعد اسپویله... مختارید!

چقدر حظ کردم...

توی گروهی بودیم و اختلاف سلیقه پیش اومده بود. مخالف و موافق نظرشونو می‌گفتن. بعضی‌هام تند بود رفتارشون. اونوقت یکی از لیدرهای اون گروه یه پیام داد که حرفش چی هست و چه راهی به ذهنش می‌رسه و چه احساسی داره. خیلی راحت داشت می‌گفت چه احساسی داره، خیلی شفاف. و این حس درک شد از طرف بقیه و پذیرفته شد و خیلی زیبا بود کلا این قضیه به نظرم. یکی دیگه از لیدرها هم در کمال بلوغ، اول احساسش رو گفت و رفت. بعد نیم ساعت دوباره اومد یه مرور کرد و بعد عذرخواهی کرد و خواسته‌ش رو گفت. یعنی من اینا رو می‌دیدم لذت می‌بردم از اینکه چقدر رفتار بالغانه داشتن لذت‌بخشه. چقدر لذت‌بخشه که اینو می‌بینی از یه نفر و چقدر خوب و موثره. چقدر دنیا جای زیباییه وقتی یه تعداد آدم بالغ نه کودک دور هم جمع میشن. همه‌ش گل و بلبل نیست. مشکل پیش میاد ولی وقتی همه دارن منفجر میشن از این حجم از استیصال، یهو یکی یه تلنگر میزنه بهشون که بیاید رفتار بالغانه داشته باشیم، همه درک میکنن و همه چیز حل میشه. زیبا نیست؟

...

این الله اکبر گفتنا و تق و توقای امسال بلندتر بود چرا؟؟

یه لحظه تعجب کردم! نکنه من دارم توی یه جزیره زندگی میکنم فرسنگ‌ها دور؟ چرا فکر می‌کردم با ماجرای سقوط هواپیما باید چشم مردم بیشتر باز میشد؟؟؟؟

...

اتاقمو مرتب کردم. حموم رفتم. به گیاهام رسیدگی کردم. یه نیمچه برنامه‌ای هم نوشتم. توی social media های مختلف هم پست‌هام رو  گذاشتم. 

!And I'm just waiting for my period to start