...

دیروز از یه جای موسق(!!) شنیدم که توی اتوبوس و مترو، نگاه کردن تو چشم بچه از مصادیق خشونت علیه کودکانه.

یه کم فکر کردم.

دیدم راست میگه!

یادم بمونه.

قسمی درد و دل اجتماعی

من روزه می‌گیرم و به عنوان یک شخص روزه گیرنده با هیچ آدم روزه نگیرنده‌ای مشکل ندارم. به این سوی چراغ...

پس بیاید و غر نزنید. دشمن‌طور هم رفتار نکنید.

هرچقدر هم دلتون می‌خواد بخورید. اصن بیاید دور هم بشینیم و شما بخورید. هیچ اتفاقی توی ما نمیوفته که بخواد غذا رو به شما کوفت کنه یا روزگارو به ما تلخ!

:)

اصن موضوع خوردن و نخوردن نیست. موضوع خوب و بد شدن و نشدن هم نیست! موضوع هیچی نیست. ولی بازم این یه موضوع شخصیه که کی روزه می‌گیره و کی نمی‌گیره و چرا؟!

...

یک. خدا لعنت کنه باعث و بانی فیلتر تلگرامو. روزی یک تا دو ساعت از عمرم داره هدر میره واسه منتظر موندن واسه کانکت شدن اپلیکیشنای فیلتر شکن. و همینطور واسه دانلود اپلیکیشنای صد من یه غاز فیلترشکن! خسته شدم.

دو. زولبیا رژیمی ندیده بودیم که دیدیم! تناقض قشنگیه، نه؟ حالا می‌تونم با ادعا به اینکه همه عجایب دنیا رو دیدم سرمو بذارم زمین و راحت بمیرم :) زولبیا رژیمی هم یه چیزی بود که شهد نداشت! توشم زیره و شوید و چندتا سبزی خشک دیگه بود! و به اندازه پفک ترد بود!

سه. و بالاخره ماه محبوب من رمضان رسید :) قبلا هم گفته بودم که رمضانو از همه بیشتر دوست دارم. از محرم هم بیشتر. آدم درست و لایقی نیستم ولی حق اینو دارم که رمضانو دوست داشته باشم.

چهار. و امسال منم و رمضان و بی‌اشتهایی :| و به زور خوردن :| این طفلکایی که همیشه لاغرن و جون ندارن و به زور غذا می‌خورن واقعا چه زندگی سختی دارنا! آدم خوش اشتها باشه و عذاب وجدان از پرخوری داشته باشه خیلی بهتره تا بخواد با بی‌اشتهایی و به زور غذا بخوره! 

پنج. لعنت به هرچی فیلتر و فیلتر کننده و باعث و بانیشه!

شش. و باز فردا شنبس! :(

هفت. خدایا اون آقاهه که امروز بم فحش دادو هم بنداز تو جوب. مردک بی‌ادب! خودش اومده از من سبقت گرفته. زده به آینه من بعد وایساده من برسم تا بم فحش بده!!! معنی فحششم نفهمیدم! بی‌ادب!

 

هشت. و من همچنان نه آرایشگاه رفتنو دوست دارم نه خرید کردن...

نه. دیگه عرضی نیست :دی

...

از حق نگذریم درسته که من خجالتی‌ام و تو یه سری جمعا خسته میشم، ولی در کل از بودن با آدما و صحبت کردن باهاشون شارژ میشم.

ولی خب نمبدونم چرا باز بعضی وقتا هم دلم میخواد تنها باشم تا شارژ شم! شاید از خجالت خسته میشم! نمیدونم!

...

رفتم ببینم در سال گذشته در همچین روزی بنده چه پستی گذاشته ام که دیدم کم پست ترین ماه توی این وبلاگ اردیبهشت نود و شیشه... دلم شیکست.

فرسنگ ها

تو دور و دوری از راه من

ترس تو از رسیدن

فاصله ی ما فرسنگ هاست... فرسنگ هاست

سکوت تو از بی حرفی نیست

راه تو پره از تابلوی ایست

هی تو برگرد، راه تو از این طرفی نیست

من میرم تا برسم به فردا

تو باید با ترسات بمونی اینجا

تا وقتی که ترسات باهات هست

تا وقتی فکرت اینه که ندی چیزی رو از دست

بمون اینجا از ترس

این ترسا با تو هست

همه روزهایی که دادی از دست

برمی گردن به تو باز

می پرسن از تو

که چه بی حاصل

گذاشتی ما رو پشت سر

شعر آهنگ پست قبل که دوست داشتم بذارم در حد چند جمله و یادم رفت. الان دیدم کاملش رو بذارم بهتره... و خب اینا کوبیده میشن به صورت من وقتی خونده میشن!

و کامنت بند حیف شد واقعا

و اینو یادم رفت بگم که من به درجه ای از ایمان و تقوا رسیدم که یه فلش ساختم از آهنگهای مورد علاقم که واقعا با پلی شدن تک تکشون انگار وارد واندرلند ذهنیم میشم. 

خیلی دوست دارم حجم ورودیهام به واندرلندم زیاد بشن و چه کنیم که صبر می طلبه و با گوش جان گوش فرا سپردن به هر اهنگ یا البوم جدید هم نیز میطلبه...!!! چون تنها راهش همینه :)

 

 

فزسنگ‌ها از کامنت بند

 

دریافت

ببخشید عزیزم

حجم «ببخشید عزیزم» گفتناش قلبمو به درد میاره... مخصوصا با داد زدنش...

 

 

ببخشید عزیزم از سینا حجازی

 

دریافت

 

پ ن: با اینکه موضوع آهنگ ربطی به من نداره

پ ن : و انتخاب کمانچه دقیقا برای آتیش زدن دله

...

این روزها خیلی زیاد زندگیم داره توی ترافیک و با کلاج و ترمز گرفتن حروم میشه. حداقل نسبت به چند ماه پیش. و خب اینقدر ترافیکش کند و خسته کنندس که اگه چیزی برای نوشتن اینجا به ذهنم بیاد، می تونم با چندتا کلمه کلیدی و ذخیره به صورت پیش نویس، اونم پشت فرمون نگهشون دارم!

و کلمات کلیدی امروز:

 

 

• بارون

•  الان

• پلی لیست در دنیای تو ساعت چند است

• دیالوگها

• کشفها

• دو ساعت

ماجرا از این قراره که امروز بارون میومد و چه بارون قشنگی هم بود. و چقدر خشمگین و ناراحت بود. بعضی وقتا آفتاب داشت، بعضی وقتها هوای ابری خالی و یهو می دیدی آسمون داره با قطره های بارونش بهت شلاق میزنه.

و توی بارون، توی ماشین، چی می چسبه؟ آلبوم موسیقی فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» مخصوصا توی بارونهای قشنگ، بارون بهاری، بارون بچگونه یا شاید نوجوون! نمیشه توصیفش کرد!

و چققققدر اون ترکاییش می چسبه که لیلا حاتمی (گلی) و علی مصفا (فرهاد) دیالوگ دارن. و خب میدونی؟ من تازه امروز دو تا نکته رو توی این دیالوگها کشف کردم! و همچنان بقیه اش برام مبهمه و با اینکه هزار باره گوششون دادم، باز به اون نقاط مبهم که میرسه من بلند میپرسم چرا؟؟ انگار باید تجربه کرد.

و خب کشفیات امروزم یکی از این پایینیه. اونجا که میگه «علی یاقوتی باز کردی قاطی؟ فاطی یا گلی؟ گلی یا فاطی؟» و بعد «اما آخرش نه گلی شد نه فاطی... بدا روزگاریه عاشقیت» و من تازه فهمیدم :))

 

دریافت

 

و کشف بعدی از این پایینیه. اونجا که میگه «صدای خودشه... اسم من... گلوی گلی...» و من باید دوباره فیلمو ببینم که به این کشفم واقف بشم :))

 

 

دریافت

...

پست گذاشتن پشت فرمون و در حال رانندگی چه حسی داره؟

حس همین الان...

رایت نَو!

البته توی ترافیک!