دست‌ها

دست‌هایی که حرف می‌زنند

دست‌ها

دست‌هایی که حرف می‌زنند

دست‌ها

این وبلاگ قراره فضایی باشه برای حرف زدن من. البته نه به وسیله‌ی دهان، بلکه به وسیله‌ی دست‌هایی که تایپ می‌کنند!

بايگاني

...

چهارشنبه, ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۰، ۰۲:۱۶ ق.ظ

من این جمله رو گاهی اوقات شنیدم که وقتی یه نفر ناراحته یا ترسیده یا استرس داره و خلاصه یه احساس رو در حجم زیادی داره تجربه می‌کنه برای دلداری(!!!) بهش میگن اشکال نداره بعدا به این روزت می‌خندی! (یعنی بابا اینقدرا هم گنده نیست، تو بزرگش کردی)

الان داشتم تو وبلاگم دنبال رد و نشونه‌ای از کتابی که سال‌ها پیش خونده بودم می‌گشتم بلکه ببینم چیزی نوشته بودم درباره‌اش یا نه... چیزی پیدا نکردم... ولی عوضش رسیدم به روزهایی که استرس خیلی زیادی رو تحمل می‌کردم... سال‌ها گذشته و همچنان نه تنها برام خنده‌دار نیستن اون تجربه‌ها و احساسات، بلکه هنوزم دلم به حال خودِ اون روزهام می‌سوزه. واقعا هیچوقت دیگه دلم نمی‌خواد اون حجم از استرس رو تحمل کنم.

این حرف دلداری نیست، فقط بی‌ارزش کردن احساسات یه آدمه.

نظرات (۱)

  • هیـ ‌‌‌ـچ
  • یکی به من ۱۰ سال پیش گفت «به این روزات می‌خندی» و منم هنوز بعد از ۱۰ سال نمی‌تونم به اون روزام بخندم :|

    پاسخ:
    :(
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی