...

کلا عادت دارم دستی دستی جمعه شبی گند بزنم به شنبه صبحم و عملا یه جورایی به کل هفته‌ام...

نشستم به دوباره دیدن فیلم رگ خواب. و هرچقدر این فیلمو ببینم بازم کمه. اصلا هرکسی هرقدر این فیلمو ببینه بازم کمه. قبل‌ترها قبل از اینکه فیلمو ببینم از چند نفر شنیده و خونده بودم که این فیلم خیلی سیاه‌نمایی کرده و خانوما رو ال و بل نشون داده. می‌دونین اصلا موضوع سیاه‌نمایی و خانوما و اینا نیستن. این فیلمو باید دید. اون هم با دل و جون. خانوم و آقا نداره. یه آقا هم می‌تونه با شخصیت مینا (لیلا حاتمی) همذات پنداری کنه به شرطی که با جون و دل ببینه. فارغ از ایرانی بودن فیلم یا خانوم بودن نقش اول قصه یا حتی ماجرای داستان! کل فیلم داره زندگی یک نفر رو توی یک برهه زمانی و در قالب ارتباط با یک نفر دیگه به ما نشون میده تا آشنا بشیم با آدمایی که کل زندگیشون چه عذابی میکشن و چه عذابی به خودشون میدن چون هویتی برای خودشون قائل نیستن، دنبال راضی نگه داشتن دیگرانن و تا یک نفر پیدا میشه به اندازه یک اپسیلون بشون توجه می‌کنه تمام دنیاشون رو با اون آدم می‌بینن. آدمایی که پرن از حس گناه و عذاب وجدان و تنفر از خودشون. و تنهان. واقعا تنهان.