سخنی چند از خودم :|

یک. چه خوبه که من خواستگار ندارم! واقعا آرامش دارم. خواستگار فقط آرامش زندگی آدمو به هم می‌زنه و هیچ فایده دیگه‌ای هم نداره.

دو. پاکش کردم. باید بیشتر دربارش فکر کنم.

سه. امروز خیلی خوش گذشت و من به این ویژگی در خودم ایمان آوردم که من دوست دارم با آدمای اجتماعی همکار باشم. چقدر هم به آدم خوش می‌گذره، هم کارش راحتتره، هم انرژی و اعتماد به نفسش زیاد میشه‌. اینو منی میگم که با آدمای ساکت و سخت کار کردم. آدم سخت آدمیه که با همه شوخه با شما نه :| یا آدمیه که یه سری اخلاقا داره که خوب نیستن.

و اینکه منم اعتراف می‌کنم که یک مسکوت هستم ولی دوست ندارم مسکوت باشم و سعی می‌کنم یه حرفی بزنم. هرچند داغون.

چهار. مانتومو دور بندازم؟؟؟ چرا هیچکس نمی‌گه مانتوت قشنگه؟ آخه مگه داریم از این مانتو ایده‌آل‌تر؟؟؟؟ نکنه به نظر بقیه بچگونس؟ یا محجبه ؟؟ یا داغون؟

پنج. یکی هم نیست بهم بگه یادته دوسال پیشو؟ همین وقتا؟؟ یادته چی شد که گذاشتی کنار؟ یادته یا نه؟ دفعه بعد آدم باش.