...

حال بچه محصلی رو دارم که مشق‌هاش رو ننوشته و حالا که وقت خوابه، یادش افتاده مشقی داشته!

مشق‌هاش رو هم بلد نیست انجام بده!!!

...

فکر کنم دیگه وقتشه که منم برای خودم آستین بالا بزنم و دنبال یه دختر خوشگل بگردم و به قولی زن بستونم. تازه مشکل سربازی هم ندارم. آخه به طور مادرزاد معافم از سربازی، چون دخترم!

این روزا هر پسری زن می‌گیره مامان من چنان میشینه منو درباره ازدواج نصیحت می‌کنه که احساس می‌کنم مامانم چنین تصویری از من تو ذهنش داره که انگار من یه پسر مجرد در شرایط ازدواجم که مامانم پنج شش تا دختر برام نشون کرده و من خودمو لوس می‌کنم و می‌گم زن نمی‌خوام و برای همینم منو نصیحت می‌کنه بلکه بالاخره از خر شیطون پایین بیام و برای مامانم عروس بیارم :|

ولی اگه پسر بودم یه دختر خیلی خوب در نظر داشتم :دی

منت

بعضی از آدما هستن که عاشق اینن که منت بذارن روی سر دیگران!!! یعنی می‌میرن واسه این کار. لذت محض می‌برن. براش برنامه‌ریزی می‌کنن. برای خودشون چک لیست درست می‌کنن! خلاصه دنیایی دارت با این علاقشون. معمولا هم خیلی حرفه‌ای هستن و مثلا برای هر آدمی چندتا موقعیت منت گذاری توی آستینشون دارن، یعنی یه جاهایی توی گذشته یه لطفی کردن به اون آدم و اون لطف رو مستقیما توی چک لیست منت گذاریشون برای اون آدم نوشتن. بعضاً دیده شده کارهایی نه حتی از سر لطف بلکه از سر وظیفه رو هم تبدیل به یه موقعیت ناب و درجه یک منت گذاری می‌کنن.(که این دسته از افراد یا خیلی تازه کارن یا خیلی پوست کلفت)

خلاصه اعجوبه‌هایی هستن این آدما. محاله با کسی آشناییت داشته باشن و حداقل یه موقعیت منت گذاری برای اون آدم توی لیست عزیزشون نداشته باشن. البته هرچی رابطه با این افراد نزدیک‌تر باشه، برای محکم کاری هم که شده، موارد منت نهادن رو افزایش میدن. اینا رو که گفتم یه وقت فکر نشه که این آدما فقط منت ذخیره می‌کنن! اتفاقا فوق‌العاده توی استفاده از منت‌هاشون دست و دلبازن. اصلا هر چقدر موقعیت منت گذاری تازه‌تر، جذاب‌تر. و البته که هر چقدر کهنه‌تر، سوزاننده‌تر! این دیگه بستگی به میزان صبرشون داره که چقدر حاضرن برای رو کردن موقعیت منت گذاریشون صبر کنن. یا موقیعتی که الان پیش اومده تا بتونن منت کارهای گذشته رو روی سر طرف مقابل بذارن، چقدر ارزش داره که از کهنه‌تر کردن منت مورد نظر دست بردارن و مطرحش کنن.

بعضی‌هاشون اینقدر در این کار خبره شدن که کلاس درس می‌ذارن برای بقیه. اگه کسی که روش زوم کردن تا تجربیاتشون رو در اختیارش بذارن تمایلی به یادگیری و شاگردی کردن در محضرشون رو از خودش نشون بده که دیگه عالیه ولی اگه اون آدم علاقه‌ای نشون نده، درسته که یه شاگرد رو از دست دادن، ولی این دلیل نمیشه که این موقیعت برای منت گذاشتن سر اون فرد رو از دست بدن. اینجا دیگه طرفشون رو ناک‌اوت می‌کنن تا حداقل دلشون خنک بشه.

اطرافیان اینجور افراد هم معمولا اگه چند بار نیش خورده باشن از طرف این اشخاص، دیگه از اون به بعد به راحتی دم به تله نمیدن و اجازه نمیدن هیچ‌گونه لطفی از طرف این آدما دریافت کنن. حتی اگه در حال مرگ هم باشن هیچ وقت از این دسته افرادِ منت گذارنده درخواست کمک نمی‌کنن.

خلاصه خوبه که آدم قبل از مورد منت گذاری واقع شدن کمی آگاه باشه :|||

منِ از اجتماع فرار کننده!!!

امشب به یاد این پست افتادم‌.

خودم دقیقا همین کارو کردم البته با این تفاوت که مورد تعارف قرار گرفتم و رد نکردم.

و الآن باید با گروهی از دوستان بیرون برم. در صورتیکه یکی دوساله ندیدمشون و حتی احوالپرسی‌ای هم به طور مجازی باهاشون نداشتم و اصن من خیلی بی ربطم به اون اکیپ... 

رودرباستی عجیب و بدیه و بدتر اینکه خجالت هم میکشم نرم و حتی ممکنه خانواده هم موافق نباشن برم! و باز خجالت میکشم که برم!!

پوووف...

و بدترتر اینکه نمی‌دونم توی این گروه من چه طور باید حرف بزنم حتی!! و اصلا چی باید بگم!! و خدایا خودت یه جوری کنسلش کن یا بچه‌هایی که پایه هستن برن رو کم کن تعدادشونو‌ چون من واقعا بهونه‌ای برای نرفتن ندارم!!

مثلا عمل به قول!!!

با خودم قرار گذاشته بودم هر روز پست بذارم و حالا بخش تنبلانه‌ی وجودم پشیمونه :دی

ماه رمضون قراره برنامه خوابمو عوض کنم مثل همیشه و مثل خیلیا، یعنی از اذان صبح بخوابیم تا اذان ظهر!! و از اذان ظهر هم تا اذان صبح بیدار :)) ولی خب امسال سرگرمی‌ای برای بیدار موندن ندارم :(

این الآن به عنوان پست قبوله؟ :دی

پست هفت بیجار!

یک . می‌خوام یه قرار دیگه با خودم بذارم، اینکه هر روز یه پست بذارم. حتی اگه شده یه جمله!

دو . به مناسبت خرید هندزفری جدید رفتم یه عالمه آهنگ دانلود کردم.

سه . امشب حس یه گوسفندو داشتم که با پای خودش رفته توی کشتارگاه گوسفندا و منتظر نشسته تا قصابا براش تصمیم بگیرن که زنده بمونه یا بمیره.

چهار . بالاخره ماه رمضون عزیزم رسید که متاسفانه تنها نقطه اتصال من با خداست. البته اگر هنوز هم متصل باشم... :(

پنج . امروز یه آقای روحانی‌ای توی تلویزیون درباره آمادگی برای رمضان می‌گفت. لا به لای حرفاش گفت که خدا فقط از سه گروه مایوس شده... دایم‌الخمرها، اونایی که دچار عاق والدین شدن و اونایی که قطع صله رحم کردن. دومی و سومی قابل درک بود ولی اولی رو هرچی فکر کردم نفهمیدم چرا ؟؟

شش . امیدوارم امیدوارم امیدوارم خدا از منِ سیاه و کثیف، ناامید نشده باشه ... 

هفت . سالها با تمام دنیا لج کردم و حالا احساس می‌کنم بیشتر از همه با خودم لج کردم!

...

دلم برای همه‌ی اونایی که خیلی وقته ندیدمشون تنگ شده. خیلی...

یه دلتنگی چند جانبه.

به خودم بدقولی کردم.

یه قرار با خودم گذاشته بودم قبلا، قرار گذاشته بودم که سه‌شنبه های آخر هر ماه رو به یادآوری یه سری مسایل بپردازم. قراری که توی چند پست قبل در موردش توضیح هم داده بودم. ولی سه شنبه ی آخر اردیبهشت رو یادم رفت به قرارم با خودم سپری کنم.

و شد آنچه نباید می‌شد. یعنی امروز همون تلنگری بم خورد که یادم بیاره چیزایی رو که یادم رفته بود. که اگه سه شنبه با خودم یادآوری شون میکردم امروز اینقد خوش خیال نمی بودم تا بخواد اتفاقی بیوفته که دوباره بخواد همه چیز یهو یادم بیوفته.

خلاصه من میگم اتفاق، شما بخونین طوفان کوچک!

چرا کوچک؟ چون ما از این بزرگترش رو دیدیم و دیگه بی حس شدیم نسبت به این چیزا.

در آخر هم در کمال بی تفاوتی بدون اشک و آه و ناله و مویه مسخره ترین و بی ربط ترین کار رو در اون لحظه انجام دادم و اتاقم رو جارو کشیدم و بعد رفتم مادرم رو برای خرید بردم و بعد رفتم رای دادم.

یه استرس ریزی از اینکه حالا رای من چقدر ایرانو بدبخت خواهد کرد هم دارم.

دستم هم با بخار آب داغ سوخت.

یه توصیه هم به آدما و خودم دارم، اینکه هر وقت می‌خواید فحش بدید یا توهین کنید، به فحشی که دارید می‌دید و اصولا به حرفی که دارید میزنید فکر کنید چون این حرفا از جمله حرفایی هستن که توی وجود طرف مقابل تون هک میشن و هیچ جوره قابل پس گرفتن نیستن. به هیچ طریقی. 

روراست باشیم، آدما حتی اگه بروز ندن بالاخره یه روزی توی خلوت خودشون به حرفایی که زدن فکر می‌کنن و هممممه ی آدما یه روزی از حرفایی که زدن پشیمون میشن. و اون موقع اس که میفهمن با هیچ کاری نمیشه اون حرفا رو از وجود طرف مقابلشون پاک کنن.  

The Secret Life of Walter Mitty

پیشنهادِ فیلم بعد از چند وقت :

The Secret Life of Walter Mitty

 

کمدی، فانتزی، شاید درام(!) و بامزه کلا...

موزیک‌های توش رو هم دارم می‌بلعم.

مخصوصا این آهنگ :

 

 

Space Oddity by David Bowie

دریافت

 

خب دوستش دارم، مگه چیه؟ (با لحن پسرخاله)

 

پ‌ ن : البته این آهنگ مال یه فیلم دیگه‌اس انگار ولی توی این فیلم هم استفاده کرده بودنش که بامزه بود و دوستش داشتم :)

‌...

اصلا من سنگ شدم، باشه، قبول دارم.

ولی اینو بدون که قبلش سنگ نبودم! هیچوقت.

تو باعث شدی من کم کم سنگ و سنگ‌تر بشم!

انگار بی‌احساس‌ترین و بی‌تفاوت‌ترین آدم دنیا شدم!

بی اینکه هیچ عکس‌العملی نشون بدم حتی نسبت به اتفاقات اطراف خودم.

اصلا من مسبب همه‌ی بدی‌های دنیا! من مسبب گند خوردن به زندگی تو! من آدم بده‌ی ماجرا!

بدونِ اینکه دیگه برام اهمیتی داشته باشه قبول می‌کنم این خزعبلات رو، پس تو هم بیا و دست از سر من بردار. دست از سرم بردار، می‌فهمی؟؟؟؟

دست از تهدید کردنم بردار، چرا نمی‌فهمی هیچ چیزی، دقیقا هیییییچ چیزی برام اهمیت نداره، پس بدون و بفهم که با تهدیدهات نه به جایی می‌رسی، نه رابطه‌ی ما گل و بلبل می‌شه!

بعدا نوشت : اینو یادم رفت اضافه کنم که منت غصه خوردن‌هات رو هم روی سرم نذار چون ظرفیت پذیرفتن منت‌های آدم‌ها توی وجودم پر شده، حوصله‌ی منت الکی رو ندارم!