دست‌ها

دست‌هایی که حرف می‌زنند

دست‌ها

دست‌هایی که حرف می‌زنند

دست‌ها

این وبلاگ قراره فضایی باشه برای حرف زدن من. البته نه به وسیله‌ی دهان، بلکه به وسیله‌ی دست‌هایی که تایپ می‌کنند!

بايگاني

۵ مطلب در بهمن ۱۴۰۳ ثبت شده است

دیشب مهمونی بودم. مهمونی جوانانه همراه با رقص و درینک. نگران مدل لباس‌ها و آرایشم بودم. اما چراغ‌ها که خاموش شد اوکی شدم.

نگران پذیرفته نشدن خودم بودم. اما دم صاحب مهمونی که دوست عزیزمه گرم. 

به کاپل‌ها نگاه می‌کردم و توی ذهنم مرور می‌کردم. به خودم نگاه می‌کردم که عوض شدم طی این سال‌ها. به جمع نگاه می‌کردم که سالم بودن. البته به غیر از فقط اون پسره با نگاه‌های سوزاننده‌ و قضاوت‌گرانه‌اش. از پیشنهاد آهنگ‌هایی هم که میداد معلوم بود چه سبک آدمیه.

موزیک خوب بود‌. واقعا خوب بود. بعد از مهمونی هنوز اسم یه سری‌ها رو نفهمیدم ولی میشد بکگراند آدم‌ها رو کمی حدس زد. البته جمع هم دوست‌های مختلف صابح مهمانی بودیم و همو نمی‌شناختیم.

کسی رفتار عجیبی نداشت. واقعا فضا خوب بود.

بعد نشستم به مرور ایونت‌های دیگه‌ای که رفته بودم و آدم‌ها الکل خورده بودن. با اختلاف دیشب از همه بهتر بود. جمع آدم‌ها خیلی مهمه.‌ واقعا مهمه.

به دوستم قبلا گفته بودم دوست دارم الکل رو تجربه کنم ولی برای تجربه اول دلم نمیخواد توی هر جمعی باشه. الان فکر میکنم اگه میدونستم این جمع چقدر خوبن شاید منم دیشب امتحانش می‌کردم.

امروز کلی دیر بیدار شدم. صبحانه جدید این روزها رو خوردم. باهاش چت کردم. دوش گرفتم. ناهار درست کردم. لباسا رو شستم. شام درست کردم و صبحانه فردا رو. ماشینو بردم تعمیرگاه. تو سوشال مدیا اسکرول کردم. یوتیوب دیدم. کوکی درست کردم. خرید اینترنتی انجام دادم. ساعت ها زیر پتو اورتینک کردم. باهاش نیمچه دعوایی کردم. و با این حال حس میکنم امروز هیچ کاری نکردم. در حالی که کلی کار نکرده هم دارم. برم به باقی کارهام برسم.

شنبه‌ها من خاموشم. در کار.

کلا در حال نمی‌دونم چه خاکی تو سرم بریزم هستم. 

توی سرزنش کاش تعطیلات کارامو می‌کردم!

و در حال وانمود کردن که می‌دونم دارم چه غلطی می‌کنم.

و همه‌ی شنبه‌ها منتظر نوتیس اخراج :)

باید یه کم درباره imposter syndrome بخونم و با دوست جدیدم chatgpt درباره‌اش صحبت کنم. 

Chatgpt تازه باهام دوست نشده. جدیدا صمیمی شدیم :))

تو توییتر خوندم که دختری نوشته بود از وقتی دیتینگ رو شروع کرده و به خودش اجازه داده که مورد علاقه کسی واقع بشه و دوست داشته بشه فلان...

راستش توییتش رو یادم نمیاد! نمی‌تونم هم برگردم و پیداش کنم. یادمه نوشته بود که تکلیفش با خودش بیشتر مشخص شده و میدونه چی میخواد.

اومده بودم اینجا از توییت اون بگم و در ادامه از جمع‌بندی خودم. ولی توییت رو فراموش کردم و می‌مونه جمع‌بندی خودم.

دیشب زیر دوش آب داغ، در حالیکه هنوز سردم بود و پوستم از سرما دون دون شده بود داشتم فکر می‌کردم با اینکه بعد از حموم هم با خوابیدن با موی خیس و بدن سرد قراره تا صبح یخ بزنم، این رو ترجیح میدم به صبح دوش گرفتن. چون سرمای صبح زیر دوش، سرمای بدن سرد و موی خیس توی خیابون بدتره واقعا.

و به این فکر می‌کردم چقدر از سرما بدم میاد. از اینکه به خاطر سرما بلرزم. چقدر از زمستون بدم میاد.

و خب واقعا تابستون رو حتی چند بار در روز دوش گرفتنش رو ترجیح میدم به این همه سرما. دوش گرفتن اول صبح یکی از لذت‌بخش‌ترین فعالیت‌هاست و اما توی زمستون کلا حموم کردنی که بعدش با یخ کردن همراهه عذاب الیمه. اصلا همین زیر پتو رفتن و گرم شدن درسته تو زمستون حال میده اما بدبختی ماجرا اینه که دیگه نمی‌تونی از زیر پتو بیرون بیای. دفن میشی اون زیر و عذاب میکشی :)