...

تناقض جالبیه!

من رو همه به خجالتی بودن و ساکت و آروم بودن و مظلوم بودن می‌شناختن یا می‌شناسن. بعد سر کار من اونی هستم که چهارصد و پنجاه نفر باهاش کار دارن. دویست تا جلسه میرم و یکی از همکارا در توصیفم از کلمه برونگرا استفاده کرده بود. در عین این همه شلوغی و دوری از تمرکز، تمام مدت دنبال فرصتی هستم بشینم متمرکز کار کنم و در تنهایی باشم. حالا وقتی تنهام توان کار کردن ندارم. توان تکون خوردن هم ندارم!

نمیدونم حالم چرا اینطوریه!

کلی کار روی سرم ریخته. نشستم توی دفتر ولی توان هیچ چیزی رو ندارم!