...

من وقتی مضطرب می‌شم گلوم و دهنم خشک میشن. بعد باید آب بخورم تا خشکی گلو مرتفع بشه. اما... 

امان از زمانی که گلوم به خاطر یه مریضی مثل کرونا یا سرماخوردگی یه مشکل دیگه هم داشته باشه. توی این حالت وقتی مضطرب می‌شم و گلوم خشک، آب خوردن شاید خیلی راه چاره نباشه. باید سرفه کنم و از ته دل هم سرفه کنم. بعد از اونجایی که موقعیت یه جوری بوده که من مضطرب شده بودم و گلوم خشک شده بوده، پس توی اون موقعیت راحت نیستم سرفه کنم. پس شروع میکنم تند تند آب خوردن و جلوی سرفه‌ها رو گرفتن. بعد اگه توی همین موقعیت ناراحت و مضطرب و خشکی گلو و راحت نبودن واسه سرفه کردن آب دم دستم نباشه اوضاع یهو خیلی فاجعه میشه. من قرمز میشم. به جای سرفه عق میزنم و چشمام اشک میکنن و طرف مقابلی که اینقدری باهاش راحت نبودم که گلوم جلوش خشک شده بوده و راحت نبودم جلوش سرفه کنم و حتی آب بخوام، مستعصل میشه که چی شده!

امروز رفته بودم پیش مدیرعامل. در جیک ثانیه گلوم خشک شد. نه آب دم دستم بود نه راحت بودم سرفه کنم. قرمز شدم. شروع کردم جلوی سرفه‌هام رو گرفتن. بنده خدا گفت راحت باشین. من پاشدم رفتم یه اب از روی اون یکی میز برداشتم و توضیح دادم گلوم خشک شده. گفت راحت باشین و هر روز آب بخورین! من هنوز گلوم خشک بود و در موقعیت بدی بودم و اشک می‌ریختم! به خدماتیمون گفت چایی بیاره اما من هنوز اوضاعم افتضاح بود. پاشدم رفتم دستمال کاغذی برداشتم و اشکم رو پاک کردم. سعی کردم یه چیزی رو از روی یادداشت‌هام بخونم و بهش نگاه نکنم و واقعا موقعیت عذاب‌آور افتضاحی برای جفتمون بود. چایی از راه رسید و من چایی جوشان رو پایین دادم و گلوم کم کم آروم گرفت و اشک‌هام کم کم خشک شدن.

و خب من واقعا اینقدری جلوی این آدم راحت نیستم که راحت سرفه کنم :(

و این رو هم یادمه توی یه کاری باز اینطوری شدم. اتاق کوچیک بود و سه نفر توی اتاق مشغول کار بودیم. گلوی منم هنوز بعد از کرونا خوب نشده بود و گلوم خشک شد و راحت نبودم جلوشون سرفه کنم و قرمز و اشک‌ریزان دنبال یه جرعه آب جوش بودم و اون بنده خداها میگفتن راحت باشین!

ولی واقعا این اصلا خوب نیست که یه نفر بهت بگه راحت باش و سرفه کن!!!!