...

اینو می‌نویسم که یادت نره.

که حواست جمع باشه که چرا این کارو اوکی دادی.

که یادت نره اوکی دادی که در کنار حاشیه امنی که درآمدش برات ایجاد می‌کنه و احتمال کمتر دغدغه داشتن از نظر حواشی کار و اینها بتونی به دغدغه اصلی این روزهات بپردازی. که انرژیت رو صرف خواسته شماره یکت کنی. که حواست پرت کار نشه و کل زندگیت بشه کار. که مثل چند سال پیش نشه وقتی رفتی سرکار واسه یه برنامه دیگه نه به این رسیدی نه به اون و کلا گم شدی.

حواست رو چمع کن که گم نشی. این کار ازلی و ابدی تو نیست. برنامه تو چیز دیگریه. یادت بمونه.