...

خواهشا یه نفر با من همدردی کنه که نوشتن رزومه یکی از سخت‌ترین کارهای دنیاست. حتی از مصاحبه کردن. حتی از درخواست افزایش حقوق دادن. حتی از خودِ کار کردن. از هر فعالیتی مرتبط با کار سخت‌تره!

تو مسیر نوشتن رزومه جدید و بهتر کردنش و در واقع تبدیلش به چیزی که می‌خوام، تا بتونم باهاش کاری که می‌خوام رو بدست بیارم، هر دفعه نکته جالبی یاد می‌گیرم و بعد به این فکر می‌کنم اون رزومه آشغال قبلی چی بود من داشتم! یادمه حتی یه کارفرما که آزمایشی پیشش رفته بودم و هر دو خیلی زود فهمیدیم که من نه اون شغل رو دوست دارم و نه به دردش میخورم، بهم گفت رزومه‌ات خوب نیست و مثلا ضعفش چیه. به این فکر می‌کنم که واقعا چی تو سرم می‌گذشت؟ نه اینکه ندونم واقعا چی تو سرم می‌گذشته ولی خدایی آشغال محض بود و خودم خودخواسته آشغال جلوه‌اش داده بودم.

نکاتی که می‌فهمم واقعا ساده هستن. در واقع قراره تو رزومه‌ات رو طوری بنویسی که برای کارفرما جذاب باشه. روی نقاط قوتت تکیه کنی و بتونی توی یه برگه که یه نفر سریع می‌خونه و ازش رد میشه کاری کنی کمی متوقف شه. من رسما تو سر خودم زده بودم با اون آشغال.

امیدوارم این یکی چیز خوبی از آب دربیاد. مثل اینکه بهتره که بازم جایزه ست کنم.