...

به نظر من آدما مدل عاشقی منحصر به فرد خودشونو دارن و تعریف‌های متفاوتی هم از عشق و عشق ورزیدن. منظورم مدلیه که دوست دارن کسی بهشون عشق بورزه. و خب احتمالا همون مدل خودشون یا مدلی که فکر می‌کنن طرف مقابل دوست داره، به طرف مقابل عشق می‌ورزن. اگه مدل طرف مقابل رو بدونن و طرف مقابل هم بدونه مدلی که دوست دارن بهشون عشق ورزیده بشه چیه و هر دو با این مدل‌ها اوکی باشن، اونوقته که بیگ‌بنگ. جهانی جدید با کلی کهکشان و ستاره شکل میگره بینشون که فقط می‌تونه رشد کنه و منبسط بشه.

و فکر می‌کنم مشکلات در سو تفاهم‌هاست. مشکل توی تعریف متفاوتیه که هر دو طرف از عشق دارن. در اشتباه فهمیدن یا نفهیدن مدلیه که طرف مقابل می‌خواد دوست داشته بشه.

ولی اینو می‌دونم که برای من عشق هرگز اتفاق نخواهد افتاد چون تعریفم از عشق چیز سختیه. طرف باید ظرفیت روانی خیلی زیادی داشته باشه واسه دوست داشتن من. من خیلی جا می‌گیرم و توی قلب‌ها و ظرف‌های کوچولو جا نمیشم. اگه ظرف دل و روان کوچیک باشه ترجیح میدم کلا وارد نشم.

من خیلی جوونم که اینطوری فکر می‌کنم یا نظر بقیه هم همینه؟