...

من در این لحظه تنها نیازی که دارم اینه که بشینم با یه نفر امن صحبت کنم و هر چی که تو ذهنم می‌گذره رو صرفا بگم و بگم و بگم تا ذهنم و افکارم بتونن منظم بشن و بتونم آروم بگیرم برای فردا. 

نه مشورت می‌خوام، نه راهنمایی، نه دستور و نه نظر... فقط به یه گوش شنوای امن و پذیرا نیاز دارم.

پ‌ن : و البته منظورم یه شخص آشناست که من رو بشناسه. چیزی که تمام عمر نیاز داشتم و نبود. حتی روانشناسم هم اینطور نبود. اون فقط به فکر تکنیک‌های خودش بود! ذره‌ای احساس نکردم به این یک نیاز ساده‌ام پاسخی داده شده باشه.