...
يكشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۸، ۰۱:۱۳ ق.ظ
من یه زمانی احساساتم رو زیاد می‌نوشتم و توی دفتر. کلا وابسته بودم به دفترم و همیشه همه چیز رو توش می‌نوشتم. دفتر خاطرات جینگول نبودن. اکثرا یه سررسید زشت بودن که کاربری اصلیشون برام چرکنویس بودن بوده...
بعد این عادت از سرم افتاد. دیگه کمتر می‌نوشتم. چون احساس نا امنی می‌کردم.
بعد وبلاگ ساختم و عجیب رنگ و بوی اون نوشته ها رو میداد با این تفاوت که اون راحتی رو نداشت...
همه‌اش صرفا یه تذکر بود به منی که در آینده میاد اینو می‌خونه.
نوشتن را در دفتر فراموش نکنید ،
حال چه خاطرات باشد ، چه شعری
چه دل نوشته ای ، چه مطلبی و مقاله ای،
به انسان احساس آرامش میده ،
خصوصا اگر در موقع نوشتن دل آدم
با خدا باشد