...

یه چیزی بگم؟ اعتراف کنم اصلا؟

من حوصله‌ام سر رفته از این کار، خسته‌ام از دستش. و نمی‌خوام ناشکری هم کنم در عین حال. من از پیچوندن کار خوشم نمیاد و الان عملا وضعیتم همینه. مثلا دم به دقیقه استراحت کنی، دم به دقیقه گوشی دستت باشه، منتظر ساعت ناهار باشی. کلا استراحت خوبه ولی اینکه ازش برای فرار استفاده کنی منو اذیت میکنه. از اینکه منتظر تموم شدن ساعت کاری باشم متنفرم و الان دقیقا روزگارم اینه. از اینکه با اومدن اخرین روز کاری هفته خوشحال بشم و با رسیدن اولین روز کاری هفته دپرس بشم متنفرم و الان همینه اوضاعم. صبحا هم که با جون کندن خودمو ور میدارم میارم میندازم اینجا. مشکل هم نمیدونم چیه. هم محیط کاره. هم خودمم. هم نوع کار و خود کاره. و شاید کمی هم کم‌توجهی جدید مدیرم.