...

پارسال این قول رو به خودم دادم. اون «ر...» روانشناس بود. اومدم اینجا ثبت کنم به قولی که به خودم دادم عمل کردم.
من پارسال به خودم قول دادم «توی پیدا کردن ر...(روانشناس) بعدیم، برای خودم ارزش قائل شم و برم دنبال اون چیزی که می‌خوام یا نزدیکه به چیزی که می‌خوام و خواسته‌ام رو هم واضح و روشن و با اعتماد به نفس بیان کنم. این کمترین لطفیه که در حق خودم می‌تونم بکنم.» و این کار رو کردم. این کمترین لطف رو در حق خودم کردم و وقتی با چالشی هم مواجه شدم این موضوع رو به خودم یادآوری کردم. و برای همینه که این اطمینان رو به دست آوردم که هر زمان هر مشکلی باهاش داشتم می‌تونم بهش بگم.
اما بخش اول قول. کار. من هنوز به قولم پایبندم. حداقلش اینه که به قولم پایبند بودم و سر کاری/کارهایی که نمی‌خواستم نرفتم و برای خودم ارزش قائل شدم. خواسته‌ام رو واضح و روشن و با اعتماد به نفس بیان کردم و کمترین لطفی که در حق خودم می‌تونستم بکنم رو کردم.

۲۰۰۱ : ادیسه فضایی

فیلم ادیسه فضایی رو برای اولین بار دیدم. فیلمی علمی تخیلی که در سال 1968 ساخته شده و بخش اعظم فیلم داره داستانی رو در سال 2001 روایت می‌کنه. من هیچ چیزی درباره فیلم نمی‌دونستم و مدت‌ها بود که دانلودش کرده بودم و وقتی چند صحنه در حد چند ثانیه ازش رو دیده بودم، میل و رغبتی برای دیدنش پیدا نکردم. امشب دیدمش و بارها این سوال توی ذهنم گذشت که واقعا این فیلم ساخته سال 1968 بوده؟ بیشتر از پنجاه سال پیش؟ دیدنش لذت‌بخش و میخکوب‌کننده بود. کمی ابهام داشت که من رو بیشتر جذب می‌کرد. استفاده از موسیقی و صداها فوق‌العاده بود. و آخر فیلم هم از فرط جذابیت دیوانه‌کننده بود. به شدت توصیه می‌کنم ولی این رو حواستون باشه که وقتی بعد از دیدن فیلم اسمش رو توی اینترنت سرچ کردم سوالی که خیلی پرسیده شده بود و گوگل نشونش میداد این بود که «چرا این فیلم اینقدر کسل‌کننده هست؟» برای من حوصله سربر نبود ولی تضمینی وجود نداره همه همین نظرو داشته باشن.

هنوزم باورم نمیشه این فیلم سال 1968 ساخته شده!!!